دوباره کرده‌ام تعطیل دنیا را که برگردی

اقاقی فرش کردم راه فردا را که برگردی

سپیده کفش اشکم جفت شد گفتم که می‌‌آیی

شقایق می‌‌دود رگ‌های صحرا را که برگردی

تو رفتی‌ نذر کردم تا مسافر هر کجا دیدم

بگریم پشت پایش بغض دریا را که برگردی

معبر کرد تعبیری از آن خواب دو تا ماهی‌

شب من ماهتابی کرد رویا را که برگردی

نسیمی خواب را از پرده می‌‌دزدد چه بی‌ پروا

هوایی کرده عطرت قاصدک ها را که برگردی

تو دریایی و در اعماق چشمت آسمان پیدا

چه آبی داده‌ام باغ تماشا را که برگردی

دعای شعله ی چشمم نمی‌‌گیرد مگر در اشک

به پای کفتری بستم تمنّا را که برگردی